خبر خوب برای فضانوردان: بافت چربی به بازسازی استخوان در فضا کمک میکند
تاریخ انتشار: ۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۴۶۸۲۹
ایتنا - سفر فضایی گلبولهای قرمز خون را میمکد و استخوانها را ضعیف میکند، با این همه بنا به گزارش اسپیس، در اثر ریزگرانش همهچیز از بین نمیرود.
مطالعه جدید فضانوردان ایستگاه بینالمللی فضایی (ISS) نشان میدهد که بافت چربی درون استخوانها به عنوان مانعی در برابر کاهش سلولها و تراکم استخوان در بیوزنی عمل میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
درمانهای مبتنی بر این دانش جدید حتی ممکن است به سالخوردگان و نیز افرادی روی زمین که به دلیل شرایط پزشکی باید در رختخواب بمانند، کمک کند.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، گای ترودل، نویسنده ارشد این مطالعه، پزشک توانبخشی و محقق در بیمارستان اتاوا و استاد دانشگاه اتاوا، میگوید: «ما متوجه شدیم که فضانوردان حدود یک ماه پس از بازگشت به زمین چربی کمتری در مغز استخوانشان دارند.»
ترودل افزود: «ما فکر میکنیم که بدن از این چربی برای کمک به جایگزینی گلبولهای قرمز خون و بازسازی استخوانهایی که در طول سفر فضایی از دست رفتهاند، استفاده میکند.»
در پژوهش جدید، ۱۴ فضانورد که هر کدام حداقل شش ماه را درایستگاه بینالمللی فضایی سپری کرده بودند، بررسی شدند. این بخشی از مجموعه «جستوجوهای علمی کانادایی» است که در پی کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تغییر مغز استخوان و خونسازی در فضا است.
یکی از ماموریتهای ایستگاه بینالمللی فضایی این است که بررسی کند حضور متناوب در شرایط ریزگرانش چه مدت بر همه جنبههای سلامتی تاثیر میگذارد؛ از تعادل گرفته تا استخوانها.
پژوهش بزرگتر ترودل با نام «مارو» یا همان مغز استخوان، سلولهای استخوانی تولیدکننده چربی، گلبولهای قرمز و گلبولهای سفید را بررسی میکند.
این پژوهش مطالعه مجموعهای از نمونهها را در سال ۲۰۲۰ به پایان رساند، اما همچنان با تجزیه دادهها به مرزهای جدیدی در علم وارد میشود. به عنوان مثال، تحقیقاتی که سال ۲۰۲۲ منتشر شد، تغییرات گلبولهای قرمز در فضا را دنبال میکند که به نظر میرسد تا مدتی پس از فرود باقی میمانند.
تولید گلبولهای قرمز کلید سلامتی انسان است، چرا که این گلبولهای سالم به سراسر بدن اکسیژن میرسانند. بدون مقدار کافی از این سلولها، بدن کمخونی پیدا میکند و با مشکلات جسمی و روانی مواجه میشود.
برای فضانوردانی که ماموریتشان فرود روی ماه یا مریخ است، جلوگیری از وقوع این شرایط برای کمک به ایجاد سکونتگاههایی خارج از کره زمین ضروری است؛ کاری که ناسا میخواهد در اواخر دهه از طریق طرح «آرتمیس» انجام دهد.
ترودل گفت: «خوشبختانه، زمانی که بدن بی وزن است، کمخونی در فضا مشکلی ایجاد نمیکند، اما هنگام فرود روی زمین و احتمالا سیارات یا قمرهای دیگر دارای گرانش، کمخونی بر انرژی، استقامت و قدرت تاثیر میگذارد و تهدیدی برای ماموریتهای فضایی محسوب میشود.»
او در ادامه افزود: «اگر بتوانیم دقیقا بفهمیم چه چیز این کمخونی را کنترل میکند، ممکن است بتوانیم پیشگیری و درمان را بهبود بخشیم.»
این کمبود روی زمین از طریق افزایش گلبولهای قرمز و تراکم استخوان جبران میشود.
ترودل گفت: «از آنجا که گلبولهای قرمز در مغز استخوان ساخته میشوند و سلولهای استخوانی، مغز استخوان را احاطه کردهاند، منطقی است که بدن از چربی محلی مغز استخوان به عنوان منبع انرژی برای سوخت گلبولهای قرمز و تولید استخوان استفاده کند.»
او تاکید کرد: «مشتاقانه منتظریم بررسیهای بیشتر روی این موضوع در شرایط بالینی مختلف روی زمین را آغاز کنیم.»
منبع: ايتنا
کلیدواژه: گلبول قرمز فضانورد ناسا سفر فضایی گلبول های قرمز مغز استخوان استخوان ها روی زمین سلول ها کم خونی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۴۶۸۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف نشانهای تازه در مریخ برای اثبات وجود موجودات فضایی
ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده است که «تولید شده توسط موجودات زنده روی زمین» است و دانشمندان را در مورد آنچه ممکن است در این سیاره سرخ پنهان شده باشد، گیج کرده است.
مریخ نورد کنجکاوی جریان پیوستهای از گاز متان را از دهانه گیل کشف کرد که در زمانهای مختلف روز ظاهر میشود و به صورت فصلی در نوسان است.
تیم تحقیقاتی معتقد است که متان میتواند در زیر نمک سخت شده پنهان شده و تنها زمانی که دمای مریخ افزایش مییابد یا زمانی که کنجکاوی بالای پوسته حرکت میکند، از آن خارج میشود.
روی زمین، این مولکول ساده که از یک اتم کربن و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است، معمولاً نشانه حیات است.
به نظر میرسد نقطهای که گاز متان در دهانه گیل از آن بیرون آمده تنها نقطهای در سیاره سرخ بوده که کنجکاوی در آن گاز را کشف کرده است.
دانشمندان آزمایشهایی را برای شبیه سازی شرایط خاک مریخ در آزمایشگاه انجام دادند تا بفهمند چه اتفاقی ممکن است در واقعیت بیفتد. آن ها کشف کردند که در طول یک دوره طولانی، نمکها (پرکلرات ها) از اعماق سطح سنگی و غبارآلود سیاره یا آنچه به عنوان "رگولیت" شناخته میشود، خارج میشوند.
"پرکلراتهای سمی" در یخ به دام افتاده در زیر سطح مریخ فراوان هستند. با تبخیر تدریجی یخ، بخار نمکی فیلتر شده و بخشی از آن را جا میگذارد.
هنگامی که مقدار کافی نمک در سنگ جمع میشود، نوعی پوسته یا صدف ایجاد میکند.
دانشمندان نوشتند: در مریخ، چنین فرآیندی میتواند به طور طبیعی در یک دوره زمانی طولانی در مناطقی از یخهای کم عمق رخ دهد، و ممکن است نمک کافی در لایه بالایی برای تشکیل پوسته جمع شود.
با بالا آمدن بخار نمک، گاز متان با منشا ناشناخته (تاکنون) نیز بالا میرود. این میتواند از "نوعی ارگانیسم زنده" ناشی شده باشد، یا میتواند ناشی از فرآیندهای زمین شناسی در زیر سطح مریخ باشد که برای دانشمندان نامرئی باقی مانده است.
این مطالعه در مجله JGR Planets منتشر شد.
منبع: دیلی میل
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم